03-08-19/09-08-19; De eerste week thuis

Het eerste weekend

Het eerste weekend hebben we lekker rustig aan gedaan. Het stond in het teken van ons 4e, een ‘gewoon’ gezinnetje. Geen bezoek, gewoon met het gezin. We merken aan Charlotte dat ze flink aan het uitproberen is. ‘Nee’ bestaat niet voor haar en dat is best lastig. Verder is ze heel druk, heel erg actief, het lijkt wel alsof ze alle dagen in het ziekenhuis wil inhalen. Het is dan ook erg moeilijk voor ons om haar de rust momenten te laten pakken. ‘s-Middags wil ze niet naar bed, want dat is voor kleine kindjes net zoals Sophie. Het enige moment dat we haar kunnen laten ‘rusten’ is als ze even op de bank een filmpje kan kijken. Soms valt ze dan in slaap, een andere keer blijft ze gewoon wakker. Het is in ieder geval iets meer rust dan de hele tijd rond rennen.

Maandag

Maandag zou Sophie een dagje gaan spelen met haar vriendinnetje bij gastouder Claudia. Charlotte wou heel graag mee en is dus ook gebleven bij Claudia. Ze hebben lekker gespeeld in de speeltuin en in de tuin. Thuis is ze na een boterhammetje lekker even gaan slapen. Ze was zo moe van alle indrukken dat ze in de bank ik slaap viel, dit had ze echt even nodig.

’s Middags is de huisarts langs geweest bij ons om ons verhaal aan te horen. Hoe wij dit avontuur hadden beleef, hoe het nu met Charlotte gaat, maar vooral ook hoe het met ons gaat. Tot nu toe hebben we geen moment aan onszelf gedacht. Is dat gek? Ze vind het heel knap van Charlotte dat ze zoveel zelf doet en gewoon zichzelf is.
Ook is ‘opa Poes’ langs geweest om nog wat cadeautjes af te geven die hij van zijn collega’s gekregen heeft. Iedereen denkt aan ons en leeft met ons mee. Zelfs mensen met wie we eigenlijk niet veel contact hebben.

In de avond kregen we onverwachts bezoek van Roberts collega Jeroen met zijn vrouw Yvette en de kindjes. Jeroen en Yvette zijn ook in het ziekenhuis geweest toen we daar met spoed heen moesten. Echt hele lieve vrienden.

Dinsdag

‘s-Morgens zijn juf Sharon (de juf van het afgelopen schooljaar) en juf Rianne (de nieuwe juf van aankomend jaar) bij ons thuis op ziekenbezoek geweest. Dat was heel gezellig en vooral heel lief dat ze op bezoek kwamen. Voor juf Rianne is het allemaal wat vreemder omdat ze Charlotte niet kent van voor de operatie.

De postbode kwam, met een mega dik pakket aan kaartjes die naar het Maxima gestuurd waren voor Charlotte. Hierin zat ook een kaartje van Juf Edith, met wie Charlotte altijd veel kroelt op school. Hierin stond de vraag of ze langs mocht komen en haar telefoonnummer erbij. Uiteraard heb ik meteen contact gezocht en ook juf Edith kwam gezellig langs vanmiddag.

’s Middags kwam Emma (de mama van Keano) langs om een cadeautje te brengen namens de hele klas. Alle kindjes hebben tijdens de vakantie een mooie tekening gemaakt, deze zijn allemaal verzameld en er is een mooie grote slinger van gemaakt. Wat een lieve actie, maar dat was niet alles. Emma had een hele grote doos met een mega eenhoorn knuffel erin, dat vond ze wel echt heel tof.

Woensdag

Een dagje in Oosterhout, bij de familie. Lekker spelen, naar de stad met mama en lekker eten. Na het eten zijn opa, papa, Charlotte en Sophie gaan voetballen met de hondjes. Dit was erg leuk, dit deden ze al voor de operatie alleen was het de laatste tijd was lastiger omdat ze zo snel viel. Toen het tijd was om te stoppen en lekker naar huis te gaan werd Charlotte heel erg boos. Het leek alsof de in een eigen wereld zat, ze was boos, zo boos had ik haar nog nooit eerder gezien. We konden haar niet bereiken, ze had een waas voor haar ogen. Ik hoop maar dat dit tijdelijk is…

Donderdag

Vannacht had ze weer een paniek aanval. Zoals ze voor de operatie ook al had, maar nu dus nog een beetje heftiger. Vandaag ging het ook een stukje minder met haar beentjes. Ze zijn weer naar binnen gaan staan waardoor je sneller valt. Sinds het einde van de dag begon haar oogje ook weer flink te irriteren. Ze zei dat ze niet zoveel zag, ook leek het alsof er een laag vuil op haar oog lag en alsof haar pupillen verschillen van formaat. We besloten om naar het Maxima te bellen. Na overleg met verschillende artsen werden we terug gebeld. De oogzalf moeten we 6x per dag aanbieden, ze gaan er vanuit dat het de vermoeidheid is. Morgen staat er sowieso al een afspraak gepland, dus dan gaan ze beter kijken.

Vrijdag

Vandaag zijn we weer terug geweest naar het UMC voor haar oogje. De zalf is niet meer nodig, het was blijkbaar echt de vermoeidheid. Er zit nog wel een kleine ontsteking, maar die verdwijnt als het goed is vanzelf weer. Voor het versnellen van dit proces krijgt ze druppels. Gezien het feit dat ze de laatste dagen snel overprikkelt raakt en sneller moe is hebben we gekozen om eerst halve dagen naar school te gaan. Kijken hoe dit verloopt, misschien na een week of 2 kunnen we dit ophogen.

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

31-07-2019 buiten op het balkon
OVER MIJ
Tamarah Vermeulen
Ik ben Tamarah, moeder van twee prachtige meisjes Charlotte en Sophie.
Met deze blog berichten wil ik niet alleen aan de mensen vertellen hoe het nu met Charlotte gaat, maar ook een soort naslagwerk creëren voor Charlotte later. 
ADVERTENTIE

JOUW ADVERTENTIE HIER?
NEEM NU CONTACT MET ONS OP