Wat een nacht!

Rond 03:00 uur kwamen we van de OK naar de IC van het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Oma, Jeroen en Yvette zaten nog te wachten op een uitslag van de operatie. Nadat ook zij het nieuws hoorde zijn zij naar huis gegaan. Uiteraard wel na een heleboel kusjes en een dikke kroel. Robert is met oma samen naar huis gegaan. Daar hebben ze wat spulletjes bij elkaar gezocht en hebben bij opa en oma thuis wat koffie gedronken. Slapen zat er voor ons allemaal niet meer in die nacht. Ik ben bij Charlotte op de IC gebleven.

Ochtend

Om 08:00 uur kregen wij te horen dat de operatie gepland staat voor 10:00 uur. Het doel is om de tumor en de cyste in 1 keer te verwijderen. Nu de operatie ‘gepland’ is en geen directe spoed meer, is het risico iets minder. Er staat nu een team dat volledig is uitgerust en voorbereid. Ook kunnen nu alle hersenactiviteiten in de gaten gehouden worden tijdens de operatie.

Opa was ‘s-morgens meegereden met Robert en bleef bij ons tot alles helemaal achter de rug was, terwijl oma met Sophie thuis bleef. De operatie zelf duurde meer dan 4 uur, wat opzicht wel mee viel, aangezien ze hier normaal 5-8 uur voor rekenen. Toen de operatie klaar was, werden we gebeld door de neurochirurg die had geopereerd (Dr. Woerdeman). Alles was goed gegaan, hij verwacht zelfs dat hij alles weg heeft kunnen halen.

De IC

Een tijdje later werd Charlotte wakker. Wel heel heftig om al die draadjes aan dat kleine lichaampje te zien.
– 3 keer een infuus; 1x arm, 1x arm- slagader voor bloedafname en 1x voet
– saturatie (zuurstofmeting) aan haar voet
– katheter (voor de urine)
– maagsonde (voor het braken)

Er werden meteen wat controles uitgevoerd. Alle functies werkten, ze reageerde/bewoog met handjes, voeten, armen en benen. Wel merkten we dat haar linker kant (zowel been/voet als arm/hand) wat achter blijft in kracht. De tumor is op kweek gezet om te kijken of deze ‘goed- of kwaadaardig’ is. Door de narcose was ze nog wat misselijk, hiervoor kreeg ze medicatie.

Wat was Charlotte ontzettend sterk, maar ook heel erg eigenwijs. Drinken wou ze al heel snel alleen/zelf doen. Opzicht ging dit wel goed, alleen door de misselijkheid kwam het drinken er met dezelfde vaart weer uit. Wat niet erg was, door het infuus kreeg ze voldoende vocht binnen. Tegen de pijn kreeg ze morfine, dit werd al heel snel afgebouwd naar paracetamol. Als alles goed gaat vannacht mogen we morgen naar het Prinses Maxima Centrum. Dit is een speciaal ziekenhuis/centrum voor alle kindjes in Nederland die te maken krijgen met kanker.

Hier krijgt Charlotte een eigen kamer en mogen Robert en ik ook daar blijven slapen, dichtbij Charlotte. Vannacht slapen Robert en ik op een ouderkamer in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Deze bevind zich een verdieping onder de IC, maar zodra er iets aan de hand is, worden we gebeld en zijn we binnen 5 minuten bij Charlotte.