De grote dag

Chantal (de pedagogisch medewerker) liep met ons mee naar de OK en vertelde Charlotte wat er allemaal ging gebeuren. Voorafgaande aan de narcose kreeg Charlotte een half tabletje diazepam, om rustig de narcose in te gaan. Tot een half uur voor de narcose hadden wij niet het idee dat het tabletje iets deed, maar een half uur vooraf begon je te merken dat ze rustiger werd. We hebben haar tablet erbij gepakt en ze heeft rustig naar wat filmpjes kunnen kijken.

Robert ging met haar mee de OK in en was erbij tijdens het inslapen. Het inslapen ging vrij rustig, wel wat huilen, maar dat is normaal. Ze is tegen Robert aan in slaap gevallen.

Wachten…

De vorige operatie duurde lang, verwachting is dat het dit maal ook minimaal 4 uur zal duren. Vorige keer hebben we ons gek lopen maken door al die uren te wachten tot het klaar was. Dit keer hebben Robert en ik besloten om even er tussenuit te gaan. We zijn in Utrecht even naar de winkels gegaan en hebben even wat spulletjes gekocht. Onder andere een mega grote unicorn voor Charlotte als ze wakker word. Dit hebben we een uurtje vol gehouden. Daarna zijn we naar de kamer gegaan, hebben we daar even wat koffie gedronken en zijn daarna langzaam gaan lopen door de gekleurde brug naar het WKZ.

Op de gang kwamen we Dr. Woedeman tegen, nog in zijn OK kleding. Hij zei dat de operatie goed gegaan was en dat ze net klaar waren. Ook heeft hij nog wat weefsel weggehaald van de tumor en opgestuurd voor onderzoek. Hierover krijgen we de uitslag later. Charlotte lag net een paar minuten op de IC. Hij zou even bij haar gaan kijken en dan mochten wij bij haar. De operatie duurde van 09:00-12:30 uur.

Wakker worden

Het wakker worden uit de narcose verliep wat moeizaam. Het heeft echt 45 minuten geduurd voordat ze wakker werd. Ze nam rustig je tijd hiervoor. Rond 13:15 uur werd ze wakker. Charlotte irriteerde zich direct al aan alle draadjes. Zelf trok ze de sonde al vrij direct uit haar neus, dit was eigenlijk niet echt de bedoeling. Maar goed, hij was er al uit, dus het is prima zo.

De arm met het infuus werd voor de zekerheid gespalkt, zodat ze deze er niet uit kon trekken. Toen ze wakker werd zagen we meteen dat de linker kant van haar gezichtje verlamd was. Volgens de dokters is dit een normale reactie van het lichaam en zien ze dit vaker na zo’n soort operatie. Het heeft te maken met het gebied in de hersenen waar geopereerd is. Waarschijnlijk trekt dit wel weg, maar dit is niet zeker en zal de tijd moeten uitwijzen.

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

19-12-2019 na tweede operatie
OVER MIJ
Tamarah Vermeulen
Ik ben Tamarah, moeder van twee prachtige meisjes Charlotte en Sophie.
Met deze blog berichten wil ik niet alleen aan de mensen vertellen hoe het nu met Charlotte gaat, maar ook een soort naslagwerk creëren voor Charlotte later. 
ADVERTENTIE

JOUW ADVERTENTIE HIER?
NEEM NU CONTACT MET ONS OP