09-03-2020; Operatie aan haar oog

Maandag was het dan zo ver, de operatie aan haar oogje. Sophie slaapt bij opa en oma, zodat wij rustig aan naar Utrecht konden rijden. Om 7 uur zaten we in de auto. Charlotte vond het allemaal wel een beetje spannend, en zei dat ze het eng vond hoe haar oogje eruit zou komen zien. Heel begrijpelijk natuurlijk, die onzekerheid!

Half 10 moesten we ons melden bij de dagbehandeling in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. We waren nog maar net op tijd met alle files!

Het liep allemaal wat uit, maar uiteindelijk mochten we rond 12 uur naar de OK. Charlotte is heel erg rustig ingeslapen, ze deed super goed haar best! Niets was eng, ze keek wat rond in de OK naar alle lampjes, kastjes, apparatuur etc. Ze vond het bijster interessant allemaal.

Een half uurtje later was ze klaar en mocht ik naar haar toe op de uitslaapkamer van de OK. Ze lag nog heel diep te slapen. Het heeft bijna een uur geduurd voordat ze echt goed wakker was. Haar infuus en alle slangetjes werden pas aangelegd toen ze onder narcose was, maar moesten blijven zitten tot ze een boterham had gegeten en wat had gedronken. Toen ze eenmaal wakker was kwam de paniek van de draadjes die nog in haar zaten. Iets waar ik al bang voor was …

Gelukkig had ze na een kwartier zelf het idee om te gaan duimen en maar even wat te gaan liggen. Ze dacht er niet meer over na, en dat kwam goed uit.

De operatie is gelukt. Vooraf kwam de chrirurg nog even naar ons toe om te kijken hoe het oog eruit zag. Ze schrok heel erg van de conditie van het oog. Maar ze gaat ervanuit dat de hoornvlies specialist weet wat ze doet.

Inmiddels zijn we 1,5 dag verder. Haar oog word met de dag slechter, terwijl we ieder uur 2 verschillende druppels toedienen, ook snachts. Dit is super veel, maar heeft nog geen effect. We zullen moeten afwachten hoe het verder gaat ontwikkelen. Vrijdag hebben we weer een afspraak staan voor controle. Ik hoop dat we niet meer ieder uur hoeven te druppelen… dan kan Charlotte weer gewoon naar school en het dagelijkse leven weer oppakken.

We hebben het altijd over ‘de tumor, een cyste, mooie medische termen zoals Pilocytair Astrocytoom (het type tumor), facialis parese (de verlamming) etc…. maar het zijn mooie verkapte woordjes om maar niet te hoeven voelen wat het eigenlijk is. KANKER, en dat… bij mijn dochtertje van 5 (!!). We doen heel stoer, we zijn vrolijk en positief. Maar als je je beseft dat het allemaal draait om dat ene woordje… maar 6 letters, maar zoveel impact!

Al die onzekerheid, je word er gek van! Er zijn opeens heel veel dingen waar we over na moeten gaan denken. Wat nu als de zorg van Charlotte zoveel word dat ik niet kan blijven werken? Misschien ander werk moet zoeken, minder uur, etc. Kunnen we dan blijven wonen waar we nu wonen? Of moeten we verhuizen? Dan moet Charlotte naar een andere school… kan dat wel? Ze mist veel van school, maar heeft nu wel vriendinnetjes. Zou een andere school haal wel aannemen in deze situatie? Pff wat een gedachten….

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

09-03-2020 na oogoperatie
OVER MIJ
Tamarah Vermeulen
Ik ben Tamarah, moeder van twee prachtige meisjes Charlotte en Sophie.
Met deze blog berichten wil ik niet alleen aan de mensen vertellen hoe het nu met Charlotte gaat, maar ook een soort naslagwerk creëren voor Charlotte later. 
ADVERTENTIE

JOUW ADVERTENTIE HIER?
NEEM NU CONTACT MET ONS OP