Gisteravond, na het eten, begon Charlotte opeens uit het niets te huilen van de pijn in haar been. Jawel, haar linker been. Rob en ik kregen een raar gevoel in ons maag, weer links! Maar oké, voordeel van de twijfel, niet alles hoeft natuurlijk te maken te hebben met die Pilocytair Astrocytoom of cyste whatever!! Dus, paracetamol erin en lekker slapen zal haar been wel goed doen, dacht ik! Misschien wat teveel gedaan bij de gym op school die ochtend …

Vanmorgen werd ze rond half 8 wakker. Inmiddels had ze al 12 uur geslapen dus ze was goed uitgerust. Ik hoorde haar strompelen op zolder en ze bleef bovenaan de trap staan. Ze begon te huilen. Ik liep naar haar toe en zag haar staan, op 1 been. Haar linker been deed zo’n pijn dat ze er liever niet op wilde staan.
Ik tilde haar op en bracht haar naar onze kamer. Haar been ziet er niet raar uit, maar doet van boven tot beneden pijn.

Oké, en nu? Het Máxima bellen? De huisarts bellen? Toch maar even de huisarts gebeld. De assistente twijfelde in eerste instantie ook of we niet direct naar het Máxima moesten bellen. Na overleg mochten we toch even langs komen. Immers, niet alles hoeft te maken te hebben met ‘haar ziekte’. Dat waren letterlijk de woorden van de huisarts….. ‘haar ziekte’, die komt wel even binnen.

Eenmaal de onderzoeken achter de rug, had de huisarts maar 1 ding te zeggen. Het zullen wel groeipijnen zijn. Yeah right… zou kunnen, maar we zullen zien! Diezelfde huisarts wou Sophie niet naar de KNO sturen na de zoveelste kuur… en diezelfde huisarts had Charlotte ook niet zo lang met alles aan het lijntje moeten houden, dan waren we al eerder achter die stomme tumor gekomen! Maar goed… we houden het voor nu wel op groeipijnen, wat jij wilt.

Kort daarna moesten we toch gaan revalideren en op vrijdag heeft Charlotte altijd o.a. fysiotherapie. Daar hebben we het ook nog over haar been gehad. Die denkt eerder aan spierpijn (zoals ik gisteravond ook al dacht) dan aan groeipijnen. Bij groeipijnen heb je vooral ’s avonds last en dan val je niet zo makkelijk in slaap door de pijn. We moeten het even aankijken, maar mochten we het niet vertrouwen dan moeten we zeker ons gevoel volgen en aan de bel trekken bij het Máxima.

Vandaag stond ook ergotherapie op de planning. Hier is vooral gekeken naar de fijne motoriek. Wat spelletjes gedaan met hele kleine speeltjes, zoals mini dino’s die mini vliegjes moesten eten etc. Een beetje elkaar leren kennen en een beetje observatie. Daarna wat opdrachtjes gedaan met klei! Rondjes maken, slakjes maken en vooral de linker hand stimuleren. Charlotte gebruikt haar linker hand eigenlijk alleen maar als ze iets met 2 handen MOET doen. Zodra het niet nodig is, houd ze haar linkerhand heel ongemakkelijk stijf of aan de zijkant, zodat ze alles met rechts doet. Met ‘haar goede handje’, zoals ze dat zelf zegt.

Bij logopedie zijn we begonnen met het plaatjes systeem. Om voor Charlotte meer rust en duidelijkheid te krijgen gaan we proberen de ‘les’ wat voor te bereiden aan het begin met plaatjes. Zo weet ze precies wat er vandaag gedaan word en wat er na elke opdracht komt. Vandaag werkte dit heel goed. Wanneer dit een succes is, gaan we dit doorzetten in de rest van de therapieën en thuis. Een half uur op 1 stoel stil zitten is voor Charlotte op dit moment echt niet mogelijk.