2 jaar geleden

De 2e hersen operatie, die ons maar vooral voor Charlotte een heel ander leventje heeft bedacht.
Dit is de laatste foto met een normale glimlach, twee mooie werkende oogjes en een gezichtje dat aan beide kanten gelijk is.
Een laatste foto, zonder de enorme schade van NAH…

Het is maar beter dat we toen niet wisten hoe alles daarna zou gaan verlopen. Dat we nog niet wisten van de verlamming, de NAH, alle ellende van haar oogje met als resultaat een blind oog, een hoorapparaat omdat ook haar gehoor beschadigd is..

Zorgen

Een onbezorgd leventje hadden we al niet na de eerste operatie. Maar deze operatie heeft wel echt alles veranderd. We hadden geen andere keuze, om daarmee een andere uitkomst te hebben, maar wat zou ik graag even terug in de tijd willen. Alleen maar om weer even samen als gezinnetje te zijn, zoals het was. ‘Onbezorgd’, zonder beperkingen… 😕

Hoewel ik erg blij ben dat het niet nog erger is afgelopen, blijft het toch een puntje.

Waar normale gezinnen zich druk maken over de vakantie van aankomend jaar en het beroep dat hun kind later zal gaan uitoefenen… de eventuele kleinkinderen die ze van hun kinderen zouden kunnen krijgen etc…

Maken wij ons zorgen om elke scan, elk bezoek aan de artsen en iedere verandering die wij zien in de gesteldheid van onze dochter. Leven van dag tot dag, leven in angst en onzekerheid, leven naar het kunnen van onze dochter.

Mensen maken zich druk om feestjes die niet door kunnen gaan vanwegen corona… misschien moeten mensen eens meer denken aan de dingen die ze wel kunnen? Wij kunnen überhaupt niet naar feestjes, omdat daar teveel prikkels zijn voor Charlotte om te verwerken. Zij zal daar 4 dagen van moeten bijkomen. Heel haar leventje word anders in die 4 dagen. Alles staat op zn kop.

Dus, wees lief voor elkaar, denk aan elkaar en zeur eens niet zo over de dingen die niet meer kunt. Geniet van het leven zoals je die op dit moment leeft en geniet van de dingen die je wel kunt.

Je weet nooit hoe het leven er morgen uit zal zien ❤