Vannacht

De nacht ging redelijk goed. Wel zagen we dat de pijn om de 3 á 4 uur terug kwam, dit was dan ook de tijd dat de paracetamol was uitgewerkt. De medicatie werd wat omhoog gezet. Naar verwachting zal de pijn na 2 á 3 dagen na de operatie minder worden.

Om 10:00 uur kwamen tante Vicky en ome Martijn langs, ook hier heeft ze weinig van meegekregen. Haar bedje werd verschoond en daardoor mocht ze even bij Robert op schoot zitten. Wel heel fijn voor Robert, maar ze wil liever zo snel mogelijk terug haar bedje in.

Rotdag

Vandaag was echt een rotdag. De prikkels deden haar veel en ze werd gek van de pijn en irritatie van het verband aan haar hoofd. ’s-Middags kwamen opa en oma met Sophie op bezoek. Ook hier heeft ze weinig van meegekregen. Sophie mocht niet in haar buurt komen en alles was te druk. Ze zijn dan ook niet heel lang gebleven. Het is een heel dubbel gevoel voor ons. Aan de ene kant zijn we dolblij om Sophie weer even te zien. Maar aan de andere kant wil je liever dat ze rustig doet voor haar zus. Maar goed, wat kun je verwachten van een meisje van 2 jaar die een paar dagen haar grote zus niet gezien heeft?

Ik ben met oma en Sophie even naar beneden gegaan. We zijn bij de paarden beneden in de wei gaan kijken, even quality-time met Sophie. Omdat de pijn steeds erger werd is er besloten om Diazepam te geven. Hier werd ze wel wat suf van, maar de pijn werd minder en daardoor sliep ze beter. Door de irritatie aan het verband op haar hoofd heeft de dokter besloten om het verband er even af te halen. Dit was voor haar een enorme opluchting. Vanavond heeft ze zelfs al een beetje gegeten. Heerlijke Rösti rondjes van mij, uit het restaurant beneden.