12-11-2020; Speciaal Onderwijs

Het is alweer even geleden dat ik van mijzelf heb laten horen. We zijn druk bezig met de verhuizing van Willemstad naar Oosterhout, dichter bij alle faciliteiten en niet geheel onbelangrijk, familie!

Het ergste klussen is inmiddels wel gedaan. Begin december komt de nieuwe keuken, dus het is nog 1x slopen en leidingen veranderen en dan is alles straks hopelijk achter de rug!

Wat de titel al zegt, ik wil het in deze blog gaan hebben over het speciaal onderwijs waar Charlotte nu sinds 3 weken op zit. Ik had nooit gedacht dat we zo’n ander kind thuis zouden krijgen uit school als dat we hadden. Niet normaal hoe een kindje met NAH kan veranderen als er minder prikkels over de gehele dag te verwerken zijn.

Thuis kunnen wij er alles aan doen om haar prikkels te minimaliseren. Door structuur, duidelijkheid en het uitspreken van een bepaald verwachtingspatroon komen we een heel eind. Maar toen Charlotte nog op de reguliere basisschool zat kwam ze na een ochtendje school doodmoe thuis. Ze sliep dan vaak van 13:00 uur tot 15:30 uur op de bank, zo diep dat ik haar met moeite wakker kreeg. Daarnaast lag ze al om 19:00 uur op haar bed en sliep ze tot de volgende ochtend 7:30 uur.

Dat is nu wel anders. We zijn begonnen met 4 halve dagen (1 halve dag meer dan dat ze op haar vorige school al deed). Dit ging erg goed, ze kwam niet moe uit school en dat voor ons al een unicum. Daarnaast was ze minder geprikkeld en minder snel op haar teentjes getrapt.

De tweede week heeft ze 1x een hele dag school gehad en de overige 4 dagen alleen de ochtenden tot 13:00 uur. Dit ging zo goed dat we afgelopen week 2 lange dagen geprobeerd hebben en 3 korte.

Over het algemeen merken we vooral dat Charlotte zelf meer rust heeft. Ze krijgt op school de mogelijkheid om te rusten tussendoor, zich terug te trekken uit de klas en even met een iPad op een bedje te rusten. Dit scheelt zoveel voor haar! Ze laat dan weer een beetje op en kan vervolgens weer mee doen met de klas.

Ook merk ik vooral dat ze het enorm naar haar zin heeft. Waar ze in haar vorige klas niet zo op de voorgrond wilde staan en niet alles tegen de juf durfde te zeggen, praat ze nu volop. Ze verteld de juffen alles wat ze kwijt wilt, zo anders dan we van haar gewend zijn!

Charlotte is nu net zo als de rest van haar klas. Ieder kindje is bijzonder, ze is niet meer alleen. Ze is vrolijk, minder snel geïrriteerd en vooral helemaal zichzelf! Ze durft van alles, zegt wat ze wil zeggen etc. Ik ben zo blij dat wij deze keuze voor haar hebben gemaakt.

BUS
Omdat haar zusje in Maart ook naar de basisschool gaat (de basisschool vlak naast ons huis), is het voor ons onmogelijk om beide meisjes op tijd op school te brengen en weer van school te halen. Daarom word Charlotte opgehaald en weggebracht door een taxibedrijf. Charlotte vind het helemaal geweldig om met de bus naar school te gaan!

Sinds 1,5 week heeft ze een vaste chauffeur, een hele lieve mevrouw die toevallig bij ons in de buurt woont. Charlotte heeft er een klik mee en verteld ‘s-morgens vrolijk wat ze allemaal gedaan heeft en wat ze nog gaat doen.

In de eerst schoolweek was er een plekje achterin de bus vrij, die was voor Charlotte. Ze vond het een beetje eng om lang al die grote kinderen te lopen. Ze bleef stil staan en bevroor een beetje. Toen zei het jongetje voorin de bus: ‘Charlotte, je mag wel hier zitten hoor, dan ga ik wel achterin zitten’. Dat vond ik zo lief! Naderhand had het jongetje tegen de chauffeur gezegd dat hij het zo zielig vond om dat hele kleine meisje naar achteren te laten lopen. Zo lief!

In de bus zit ze natuurlijk met kindjes uit de buurt die naar dezelfde school gaan. Dit zijn allemaal basisschool kindjes, dus kunnen van 4-12 jaar oud zijn. Charlotte is een van de jongste, dus dan kan ik me voorstellen dat het wel spannend is. Gelukkig zijn alle kindjes heel lief naar elkaar, ook op school, en begrijpen ze elkaar maar al te goed!

Iedereen heeft zijn zwakkere kanten, maar waar ze bij Charlotte op school vooral naar kijken is waar iemand heel goed in is. Zit je in een rolstoel, dan ben je minder goed in rennen, maar misschien ben je wel een kei in rekenen! Dan word de nadruk gelegd op het rekenen en minder nadruk gelegd op de dingen die je niet kunt.

Kortom: 3 geslaagde weken, met de beste beslissing voor Charlotte!

Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

12-11-2020 3 weken speciaal onderwijs
OVER MIJ
Tamarah Vermeulen
Ik ben Tamarah, moeder van twee prachtige meisjes Charlotte en Sophie.
Met deze blog berichten wil ik niet alleen aan de mensen vertellen hoe het nu met Charlotte gaat, maar ook een soort naslagwerk creëren voor Charlotte later. 
ADVERTENTIE

JOUW ADVERTENTIE HIER?
NEEM NU CONTACT MET ONS OP